سریال تلویزیونی گسل با کیفیت عالی

شماره مجوز: 119632 – 155/96

نام مجموعه: سریال گسل |

سال و کشور تولید کننده: 1395، ایران|

فرمت: Dvd – Vob|

کیفیت: عالی|

نوع تصویر: Full Screen|

رزولیشن تصویر: 720*576|

تعداد قسمتها:39 قسمت (در قالب 19 قسمت 90 دقیقه ای)|

ژانر: سیاسی – کمدی|

تعداد دیسک:6 دی وی دی|

توضیحات: ضبط شده از تلویزیون با آرم شبکه آی فیلم و بدون تبلیغات و زیرنویس|

---

بازیگران:

بیژن امکانیان در نقش محسن اعتبار (معاون وزیر منابع و انرژی‌های پاک)

سام درخشانی در نقش ارشیا مبتنی (محافظ محسن)

ستاره حسینی در نقش مرضیه اعتبار (دختر محسن و لیلا – دختر مورد علاقه ارشیا)

فلور نظری در نقش لیلا اعتبار (همسر محسن)

مهتاج نجومی در نقش ارشی مامان (مادر ارشیا و دایه شوکت)

محمد فیلی در نقش حاج محمود اعتبار (پدر محسن و فرصت)

شبنم فرشادجو در نقش فرصت اعتبار (خواهر محسن و مهندس ساختمان، معروف به کافوری)

سامان دارابی در نقش شوکت کامل (برادر ناتنی ارشیا)

نیکی محرابی در نقش تهمینه فرهمند (دختر یدالله فرهمند دوست محسن – گزینه موردنظر ارشی مامان برای همسری شوکت)

افشین نخعی در نقش یدالله فرهمند (دوست محسن و مسئول مکان‌یابی سد کوروچ)

محمدمهدی احدی در نقش امیر اعتبار (پسر اول محسن و لیلا)

طوفان مهردادیان در نقش کیا کوروچی، یکی از اهالی روستای کوروچ (روستای مورد نظر فرضی می‌باشد)

محمدعلی تقوی در نقش ارزنده (دوست اعتبار)

سیروس میمنت در نقش فرتوت (رئیس بخش بایگانی وزارتخانه)

اصغر حیدری در نقش کشفیان (دزد ماشین محسن و از اعضای باند پولشویی)

امین سیدی در نقش‌ (دوست کشفیان)

مرتضی کاظمی در نقش نادر دواتچی (حسابدار فرصت و از اعضای باند پولشویی)

مرتضی علی‌آبادی در نقش صادق قوام آبادی (از اعضای باند پولشویی)

نیلوفر افشار در نقش خانم سلطان پور (دوست لیلا و همسر آقای سلطان پور، عضو جناح رقیب دکتر اعتبار)

رضا کریمی در نقش راننده (معروف به چیز جان)

حامد وحید در نقش پاسبان سر کوچه

پروین ملکی در نقش کشفی مامان (مادر کشفیان)

یونا تدین (بازیگر خردسال) در نقش کاوه اعتبار (پسر دوم محسن و لیلا)

رامتین خداپناهی در نقش پورسلیم (رئیس دفتر معاون وزیر)

تیرداد کیایی در نقش مراد، رئیس باند پولشویی (معروف به دم اسبی)

نویسنده:

علیرضا بذر افشان

مهدی شیرزاد

کارگردان:

علیرضا بذر افشان

---

خلاصه داستان:

محسن اعتبار (با بازی بیژن امکانیان) معاون وزیر منابع و انرژی‌های پاک (معادل وزارت نیرو) در پی رسوایی مربوط به سد کوروچ (فرضی)، داوطلبانه از سمت خود استعفا می‌کند اما در این بین به ناگاه متوجه توطئه‌ای بزرگ می‌شود. او به همراه محافظش ارشیا مبتنی (با بازی سام درخشانی) در راه پرده برداری از این توطئه، درگیر موقعیت‌هایی عجیب و غریب و گهگاه خطرناک می شود. از طرفی پدر محسن (با بازی محمد فیلی) از مهام شهر راهی تهران می شود و با دیدن مادر ارشیا مبتنی که به ارشی مامان معروف است(با بازی مهتاج نجومی) به او علاقه پیدا کرده و از او خواستگاری می کند.

محسن و محافظش ارشیا پس از مدتها متوجه می شوند که با یک باند بزرگ پولشویی طرفند و از قضا عمه فرصت (با بازی شبنم فرشاد جو) نیز درگیر ماجراست. آنها در می یابند که مدتی است تحت نظر افرادی هستند و تصمیم می گیرند که خواسته یا ناخواسته به حقیقت ماجرا و سردسته این باند بزرگ پی ببرند…

نقد و بررسی کوتاه سریال گسل

آنچه در قسمتهای ابتدایی سریال « گسل » دیدیم مقدمه ای بود تا شخصیت واقعی معاون وزیر (بیژن امکانیان) برای مان عیان شود. او انسانی پاکدست است که وقتی مشکل سد را متوجه می شود استعفا می کند. ظن او این است که استعفا پذیرفته نخواهدشد اما رقیب از سوی وزیر خیلی زود جایش را می گیرد. حالا آقای معاون در پی افشاگری است و صحنه را ترک نمی کند.

از همان قسمتهای ابتدایی متوجه می شویم که او مردی ریشه دار است که از ابتدای انقلاب فعال بوده و در زمان جنگ در قامت جهادگر خدمت می کرده. از آن سو مردی است ساده، بی شیله پیله، مردم دوست و هنردوست که خطاطی می کند و در میانه های راه تکیه کلامش پر رنگ می شود: «چیز، چیز». گمان محبوبیت دارد اما کسی او را در جامعه نمی شناسد و…

اما خواهرش عمه فرصت (شبنم فرشادجو) از مناسبات قدرت استفاده می کند و وارد بازی مردانه می شود. شمایلش ذهن را به سمت دختر مردی متنفذ می برد که از قضا هم او و هم ما به ازای بیرونی آقای معاون، منتسب به حامیان دولت هستند.

اما از بعد فنی اگر بخواهیم سریال گسل را نقد کنیم، گسل ، فارغ از سویه سیاسی و اینکه هدفش ارکان دولت است یا نه، توانسته نوعی تازه از کمدی را ارائه دهد. بذرافشان ، جهان « گسل » را تا حد زیادی از نوع نگاه آدم های قصه وام گرفته؛ کسانی که نگاهی رئال به اطراف ندارند و توهمات ذهنی شان بر رفتار واقعی شان غالب است.

آقای معاون وزیر خود را ولی نعمت مردم می داند اما کسی جدی اش نمی گیرد. درعین صداقت و توجه ویژه به حلال و حرام، گاهی از درک ساده ترین مسائل عاجز است. به همین نسبت محافظ او، برادر محافظ و فرزندان معاون نیز در دنیای دیگری سیر می کنند. این خمیرمایه ای است که باعث شده کارگردان بتواند شوخی و کنایه های سیاسی اش را بدون عوارض جانبی مطرح کند. از آن سو « گسل » با روابط خانوادگی و عاطفی سیاسیون شوخی می کند؛ آقای معاون و همسرش نمی توانند کلام عاشقانه رد و بدل کنند، دختر و پسر در تضاد با والدین هستند و… به طور مثال، معاون وزیر چیزی از اینستاگرام نمی داند و وقتی متوجه می شود پسرش برای او صفحه ای مجازی در اینستاگرام طراحی کرده و این صفحه ممکن است برایش دردسر شود، در سکانسی زیبا و کاملاً مفرح، با پسرش پستهای اینستاگرام را مرور می کند و کاملاً در فضایی منطبق با جامعه کنونی ما به طوری که برای همه ما قابل درک است، با پسرش در مورد اینستاگرام و کامنت ها حرف می زند. اینها و بسیاری سکانس های دیگر، زمینه خلق یک کمدی متفاوت و جذاب را فراهم کرده است.

البته همیشه تفاوت خطراتی هم با خود به دنبال دارد. سریال « گسل » در جذب قاطبه بیننده ها ناموفق بوده و نتوانسته موجی که یک سریال کمدی باید ایجاد کند را به وجود بیاورد. برای همراهی با « گسل » بهتر است از قسمت اول آن را دیده باشید و مهم تر این که روابط آدم ها در دنیای عجیب و غریب سریال را بپذیرید. منتها خیلی ها در قسمت های اول نتوانستند با حال و هوای داستان همراه شوند و توقع زیادی است اگر بعد از چند قسمت، آنها را توصیه به تماشای « گسل » کنیم.

پرداخت شخصیت ها در سریال گسل

با اینکه شخصیت پردازی علیرضا بذرافشان همواره فردی مثبت از آقای معاون ارائه می‌دهد اما بیننده نمی‌تواند او را به عنوان قهرمان داستان خود بپذیرد. محسن اعتبار پیچیدگی زیادی ندارد. در حقیقت یک مسئول ناتوان است که به خاطر اشتباهی که در زمان مسئولیتش پیش آمده و او هم مقصر نبوده از کارش استعفا می‌دهد. در حالی که محسن اعتبار می‌توانست شخصیت کاریزماتیک تری از خود ارائه دهد حتی وقتی قالب سریال به خاطر محدودیت‌های موجود طنز انتخاب شده باشد. اما این مسئول در دنیای خود فرو رفته و حتی از مدیریت زندگی شخصی اش ناتوان است. وی که وقت کمی را با خانواده می‌گذراند با بلاهت خاصی بعد از گذشت 40 قسمت حتی در قسمت پایانی متوجه ارتباط عاطفی دخترش با محافظش نمی‌شود و از پسری که نمونه یک آقا زاده تازه به سن بلوغ رسیده است به کلی غافل است. پسری که در قسمت پایانی به صورت شفاف از ژن خوبش نسبت به دیگران سخن می‌گوید و همواره برای فخر فروشی تصاویر زنده از زندگی خود را در فضاهای مجازی منتشر می‌کند. 

پسر محسن اعتبار یکی دیگر از واقعیت‌های زندگی مسئولان را به نمایش می‌گذارد،‌ فرزندانی که از شلوغی اطراف پدر مسئولشان، هوای متفاوت بودن در سر دارند و نگاهی از بالا به جامعه پیدا می‌کنند. بذرافشان این خطر را کمی پررنگ‌تر نشان می‌دهد هرچند که نقش امیر اعتبار (با بازی محمد مهدی احدی) در حد کاراکتر باقی می‌ماند و تنها در قسمت آخر رگه هایی از شخصیت پردازی در او هویدا می‌شود، چیزی که شاید در فصل بعدی این سریال محسوس تر شود.

منزل معاون وزیر هم یکی دیگر از نکات سریال بود. بذرافشان کوشیده بود خانه ای را به تصویر بکشد که در عین بزرگی، عاری از تجملات باشد.

نقطه قوت دیگری که خیلی به آن پرداخته نشد استعفای معاون وزیر بود، چیزی که در قصه‌ سریال خیلی به چشم نیامد ولی می‌توانست اتفاق بزرگی در فرهنگ سازی مدیریتی کشور باشد. در دنیای واقعی کشورمان استعفای مدیران به خاطر اشتباهاتی که در نهاد یا سازمان مرتبطشان رخ می‌دهد چیزی است که به ندرت رخ می‌دهد و علیرضا بذر افشان می‌توانست این موضوع را پررنگ تر کند  ولی متاسفانه شاید کمی محافظه کاری مانع از این شد. ممانعتی که سریالش را از یک مجموعه جریان ساز به یک اثر سرگرم کننده تنزل داد هر چند که هنوز هم گسل چیزهای زیادی برای گفتن داشت. 

هم اکنون می توانید سریال زیبای گسل را با کیفیت عالی و بسته بندی شیک از طریق فروشگاه اینترنتی وکسل (وابسته به فروشگاه اینترنتی طنین) تهیه فرمایید.